ဆင္ျခင္ရန္

see the truth (အမွန္ကိုၿမင္နိုင္ပါေစ) (ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအတြက္သာ ဆိုျပီး စာေရးသူက ခၽြင္းခ်က္ကေလးနဲ႔ တင္ျပထားတာပါ ..
က်ေနာ္က ထပ္ျပီး ေျပာခ်င္ပါတယ္ လြတ္လပ္တဲ႔ စိတ္ရွိသူမ်ားသာ လက္ခံနိုင္မယ္လို႔ ၾကိဳတင္ေျပာပါရေစ.)

အမွန္ကိုၿမင္နိုင္ပါေစ
ဟဲ့ ေကာင္ေလး.. မေျပာေကာင္းေျပာေကာင္း ေလ်ာက္ေျပာေနတယ္.. လြဲပါေစ ပယ္ပါေစ.. ေနာက္ မေျပာနဲ႔ေနာ္ တဲ့။ အၿမဲတမ္းၾကားမိတဲ့ စကားေလးပါပဲ။ ေသေၾကာင္း ေၾကေၾကာင္းေတြ မေျပာစမ္းပါနဲ႔..
နိမိတ္မရွိ နမာမရွိနဲ႔.. ေလ်ာက္ေလ်ာက္ေျပာေနတယ္ဆိုပဲ။ ေအာ္..
စဥ္းစားမိပါရဲ႕။ အမွန္ကို မျမင္ႏိုင္.. အမွန္ကို မသိခ်င္နဲ႔ အားလံုးကို
မျမင္ခ်င္မၾကားခ်င္နဲ႔ မ်က္ႏွာလႊဲေနၾကပါလားေပါ့။
ဘာသာျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေလးကိုလည္း
နားထဲကၾကားေယာင္မိပါေသးတယ္.. ကိုးကြယ္ရာဘာသာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတဲ့
အထဲမွာလည္း မင္းတို႔ဗုဒၶဘာသာကပဲ တခါလာလည္း အို၊ နာ၊ ေသ.. တခါလာလည္း အို၊
နာ၊ ေသနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ အဆိုးျမင္တဲ့ဘာသာပဲ.. လူ႔ဘ၀ႀကီးရလာတာ
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ႔ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနသြားရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ..
မဟုတ္ဘူးလားလို႔ ေမးလိုက္တဲ့ စကားေလးပါပဲ။ ေသျခင္းတရားကိုဆင္ျခင္
ဆင္ျခင္နဲ႔ ေသျခင္းတရားကိုဆင္ျခင္ေနရင္ ဘာမွလုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္
ရွိမွာလည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ မင္းတုိ႔ဘာသာက ေတာ္ေတာ္
အဆိုးျမင္တဲ့ဘာသာပဲကြာတဲ့။ သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးမိပါေသးတယ္။ သူေျပာတဲ့
စကားေလးေတြ ၾကားရတာ အေပၚယံၾကည့္ရင္ေတာ့ ဟုတ္သလိုလိုပဲေနာ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ေမးခြန္းေလး ထုတ္မိပါတယ္.. သူေျပာသလိုဆို
တို႔ဗုဒၶဘာသာက အဆိုးျမင္တာလား။

သူေျပာတဲ့စကားေလး စဥ္းစားမိရင္း… ဆရာေတာ္တစ္ပါး ေဟာၾကားသြားတဲ့ တရားစကားေလး သတိရမိပါတယ္။ “ဗုဒၶဘာသာကို ဘာသာအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ကိုးကြယ္ေနတဲ့လူအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြက အဓိပၸါယ္အမ်ိဳးမ်ိဳး
သတ္မွတ္ၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕က အဆိုးျမင္၀ါဒလို႔ သတ္မွတ္ၾကသလို.. အခ်ိဳ႕က်လည္း
အေကာင္းျမင္၀ါဒလို႔ သတ္မွတ္ၾကတယ္.. တို႔ဗုဒၶဘာသာဟာ အဆိုးကိုလည္း
ျမင္တာမဟုတ္သလို.. အေကာင္းကိုလည္း ေရြးေျပာေပးတဲ့ ဘသာမဟုတ္ဘူး..
အမွန္ျမင္ၿပီး အမွန္ျပင္ေပးတဲ့ ဘာသာပါ” တဲ့။ ဆရာေတာ္ ေျပာသြားတဲ့
စကားေလးက အင္မတန္ရွင္းၿပီး လိုရင္းကို ေရာက္ေစပါတယ္။
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ေလာကအလယ္ပြင့္ထြန္းေတာ္ မူလာတယ္ဆိုတဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာလည္း အ၀ိဇၨာအေမွာင္ထဲမွာ အကန္းဘ၀နဲ႔ မသိေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့
သတၱ၀ါအားလံုးကို ဥာဏ္မ်က္စိျဖစ္တဲ့ ၀ိဇၨာမ်က္လံုးနဲ႔
အလင္းေရာင္အမွန္တရားကို သိရွိႏိုင္ေအာင္အတြက္
ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္လာခဲ့တာပါပဲ။ အမွန္တရားကို လက္ခံႏိုင္ေအာင္
အမွန္တရားကို နားလည္သေဘာေပါက္ႏိုင္ေအာင္ ဥာဏ္မ်က္စိ အလင္းေရာင္ေတြ
လာေရာက္ဖြင့္ေပးတယ္ဆိုရင္လည္း မမွားႏိုင္ပါဘူး။

တေလာကလံုးက ခိုင္တယ္၊ ၿမဲတယ္ အတၱလို႔ထင္ေနတဲ့အရာေတြကို အနတၱပါလို႔ တပါးထဲ
ေကၽြးေၾကာ္ခဲ့တဲ့ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း(၂၅၀၀)ေက်ာ္က
ဘုရားရွင္ပြင့္ထြန္းေတာ္မူခဲ့တဲ့ အခ်ိန္အခါကို မ်က္စိထဲမွာ
မွန္းေမွ်ာ္ၾကည့္မိပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး
စတင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့အရာဟာ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲတဲ့ အရာပါလဲေနာ္။
လူဆယ္ေယာက္ရွိတဲ့အထဲမွာ က်န္တဲ့ကိုးေယာက္ကမွားေနၿပီး တစ္ေယာက္ထဲက
အမွန္ကိုေထာက္ျပေနမယ္ဆိုရင္ မွားေနတဲ့လူေတြက အမွန္ေျပာတဲ့လူကို
၀ိုင္းဟားခ်င္ ဟားၾကပါလိမ့္မယ္.. အရူးလို႔လည္း ေျပာခ်င္ေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။
အမွန္တရားကို အမွားလို႔ အမ်ားစုကထင္ေနေတာ့ အမွန္ေျပာတဲ့သူကပင္
အမွားျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ သူတို႔ကိုယ္တုိင္လည္း မသိနားမလည္တဲ့အတြက္
အမွားနဲ႔ထိေတြ႔ပါမ်ားလာတဲ့အခါ.. အမွန္တရားေပ်ာက္ၿပီး အမွားဘက္ကို
ေရာက္သြားၾကတာပါ။ ကိုယ္ကဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲ
အမွန္ကို အမွန္ပါလို႔ေျပာေနေန အမွန္တရားကို လက္ခံႏိုင္တဲ့ နားလည္ႏိုင္တဲ့
ဥာဏ္မ်က္စိ မရွိရင္လည္း မျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ အမွန္တရားနဲ႔ ေ၀းၿပီးရင္း ေ၀းကြာေနအံုးမွာပါ။

ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ပြင့္ထြန္းေတာ္မူလာခဲ့တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္လူဦးေရေတြ
မ်ားသထက္မ်ားလာဖို႔ ပြင့္ထြန္းေတာ္ မူခဲ့တာမဟုတ္သလို.. ဗုဒၶရဲ႕၀ါဒေတြကို
မွားမွားမွန္မွန္ လက္ခံရမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေလာကႀကီးအေပၚကို
အမွားေတြနဲ႔ စတင္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ စလွမ္းခဲ့တဲ့ေျခလွမ္းေတြကိုက
အမွန္တရားကို သတၱ၀ါေတြသိရွိေစဖို႔ဆိုၿပီး စတင္လွမ္းလာခဲ့တာပါ။
သူတို႔ေျပာေျပာေနတဲ့ အို၊ နာ၊ ေသေတြပဲၾကားေနရတာဟာ အဆိုးျမင္တာဆိုရင္
ဘယ္ဟာေတြက အေကာင္းကိုျမင္တာလဲ.. မအို၊ မနာ၊ မေသတာက အေကာင္းကို
ျမင္တာပဲလို႔ ေတြးရေတာ့မွာေပါ့။ ဒါဆိုရင္ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ မအို၊
မနာ၊ မေသရာကို ေရာက္ေစႏိုင္တဲ့နည္းလမ္းအက်င့္ေတြဟာ အေကာင္းကိုျမင္ၿပီး
အျမင္ကိုမွန္ေစတဲ့အက်င့္ေတြပဲဆိုတာ သူတို႔ေျပာလိုက္တဲ့ စကားနဲ႔တင္
သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ႏွလံုးသြင္းလက္ခံသင့္ပါေပတယ္။ အၿမဲတမ္း အိုေန နာေန
ေသေနတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕မွာလည္း မ်က္၀ါးထင္ထင္ျပေနသလို
ဆင္းရဲျခင္းအမွန္ဆိုတာလည္း သိေနတယ္.. ဒါကို
လက္မခံႏိုင္ဖူးဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္.. ဆရာေတာ္အရွင္ဇ၀န ဆံုးမသလိုပါပဲ.. “ရန္သူသူ၀ိုင္းခံရသူသည္
ထြက္ေပါက္သိလွ်က္နဲ႔ မထြက္ေသာ္၊ ကံပါရမီခ်ဖြယ္မလို၊ အညစ္အေၾကးလူးသူသည္
ေရစင္ရွိလွ်က္မေဆးေသာ္ ေရ၌အျပစ္ဆိုဖြယ္ရာမလို၊ ေရာဂါရွိသူသည္ ေဆးရွိလွ်က္
ေဆးမမွီ၀ဲေသာ္ ေဆး၏အျပစ္ဟု ဆိုဖြယ္ရာမလို” ဆိုတဲ့ ဆံုးမစကားေလးအတုိင္းပါပဲ။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေသျခင္းတရားနဲ႔ပတ္သက္ရင္ မေျပာေကာင္းဘူးလို႔ထင္ၾကတဲ့ အေတြးေတြပါ။
ဘာသာအမ်ိဳးမ်ိဳး ကိုးကြယ္မႈေတြအမ်ိဳးမ်ိုးရွိတဲ့အတြက္
အယူအဆအမ်ိဳးမ်ိဳးလည္း ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမွန္တရားကိုေတာ့ ဘယ္ဘာသာမဆို
ဘယ္လူမ်ိဳးမဆို လက္ခံႏိုင္ဖို႔အတြက္ေတာ့ လိုအပ္သင့္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာမွမဟုတ္ပါဘူး.. တျခားဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္က အမွန္ကို ေျပာေနတယ္..
မွန္လည္းမွန္ေနတယ္ဆို လက္ခံရမွာပါပဲ။ အမွန္တကယ္ရွိေနတဲ့..
အမွန္တကယ္ႏွလံုးသြင္းသင့္တဲ့ ေသျခင္းတရားကို ဆင္ျခင္ျခင္းဟာ အင္မတန္
မွန္ကန္တဲ့ဆံုးမစကားပါပဲ။ ေသျခင္းတရားကို ဆင္ျခင္တဲ့အတြက္.. ေအာ္..
ငါလည္းတေန႔ေသရမွာ သူလည္းတေန႔ေသရမွာပဲ.. သူ႔အေပၚမွာ ေဒါသေတြထြက္ေနလို႔
ဘာထူးမွာလဲ.. သူ႔ကိုအညႇိဳးေတြထားေနလို႔ ဘာထူးမွာလဲ.. သူတစ္ပါးဆီက
မေတာ္မတရားေတြယူေနလို႔ေရာ ဘာေတြထူးလာအံုးမွာလဲ.. ေသရင္လည္း
ကိုယ့္ေနာက္ပါသြားတာမွ မဟုတ္တာဆိုတဲ့ အသိေတြဟာ ေသျခင္းတရားကို
ခဏတာဆင္ျခင္လိုက္တဲ့သူအတြက္ ကုသုိလ္တရားေတြ တိုးပြားသြားရတာ မဟုတ္ပါလား။

ဒါမွမဟုတ္.. ေသျခင္းတရားကိုမွ မဆင္ျခင္မိရင္ ငါ့အတြက္ ငါရမွျဖစ္မယ္.. ငါ့အက်ိဳးအတြက္၊
ငါ့မာနအတြက္ ငါ့ေလာဘအတြက္ ငါေကာင္းစားဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္
မိမိရဲ႕ရင္ထဲမွာလည္းပူသလို.. တပါးသူရဲ႕ရင္ထဲမွာပါ ပူေလာင္ေစပါတယ္။ ဒါဟာ
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးဆံုးမထားတဲ့ ေသျခင္းတရားကိုဆင္ျခင္ျခင္းဟာ
မဂၤလာအရွိဆံုးပဲဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္အနည္းအက်ဥ္းေလာက္ကို ျမင္သာေအာင္
ထုတ္ျပေပးလိုက္တာပါ.. ၿဖန္႔ေတြးႏိုင္ရင္ ေတြးႏိုင္သေလာက္
မဂၤလာတရားနဲ႔ျပည့္စံုပါေပတယ္။ ေသျခင္းတရားကို မ်ားမ်ားဆင္ျခင္ႏိုင္ေလေလ..
ကိုယ့္ရဲ႕ရင္ထဲမွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟဆိုတဲ့ ကိေလသာအပူမီးေတြ
ၿငိမ္းေလေလပါပဲ။ အမွန္တကယ္အားျဖင့္ေတာ့ အမွန္တရားကို ျမင္ႏိုင္တဲ့ လက္ခံႏိုင္တဲ့ ဥာဏ္ပညာရွိေလေလ.. ကိုယ့္ရဲ႕ရင္ထဲမွာ ကိေလသာမီးေတြ ၿငိမ္းေလေလပါပဲ။
အမွန္တရားကို မျမင္ႏိုင္သ၍ေတာ့ အမွားေတြကိုသာ
အမွန္ထင္ေနၾကရအံုးမွာျဖစ္သလို.. အမွားသံသရာထဲမွာလည္း အမွားေတြ
ထပ္မံက်ဴးလြန္ေနၾကအံုးမွာပါ။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးဆံုးမခဲ့တဲ့
ဓမၼဆိုတဲ့.. အၿမဲတမ္းမေဖာက္မျပန္ မွန္ကန္တဲ့အသိတရားေတြကို
မွန္ကန္တဲ့အျမင္ေတြနဲ႔ အမွန္ကုိျမင္ႏိုင္ၿပီး အျမင္ေတြ မွန္ၾကပါေစလို႔
ဆႏၵျပဳရင္း
--
“လုပ္သလို မျဖစ္ေသးတဲ႔အခ်ိန္မွာ
ျဖစ္သလို မလုပ္ပါနဲ႔........”
“လုပ္ခ်င္တာ မလုပ္ရေသးခင္
လုပ္ေနတာကို လုပ္ခ်င္ေနပါေစ.......”
ဘာေန......။



သင္ဟာ လူတစ္ေယာက္ကိုျဖစ္ျဖစ္၊ အရာ၀တၱဳတစ္တစ္ခုခုကိုျဖစ္ျဖစ၊
အပင္တစ္ပင္ပိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သိပ္ျမတ္ႏုိး၊ သိပ္ခ်စ္္၊ သိပ္တန္ဖိုးထား
မိေနျပီဆုိပါေတာ့။ ဒါေပမဲ့ အဲ့အရာဟာ သင္ရယူပုိင္ဆုိင္ဖုိ႔ ဘယ္လုိမွ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိႏုိင္ေတာ့ဘူးဆုိပါေတာ့။ ဒါဆုိ သင္ဘာလုပ္မလဲ။
လြတ္လပ္ေအးခ်မး္တဲ့ စိတ္နဲ႕ ၾကည့္ေနဖုိ႔ပဲ ရွိေတာ့တာေပါ့ေနာ္။

လြတ္လပ္ေအးခ်မး္တဲ့စိတ္ဆိုတာဟာ ပိုင္ဆုိင္လုိစိတ္ မရွိဘူး။
ရယူပုိင္ဆုိင္ထားခ်င္စိတ္လည္း မရွိဘူး။ အသံုးလည္း မခ်ဘူး။ ဘာမွလည္း
မလုပ္ဘူး။ ျမင္ရတာနဲ႕ကိုပဲ သူေပ်ာ္ေနတာကို ဆုိတာပါ။

လူလူခ်င္း ဆက္ဆံေရးမွာလည္း အဲဒီလုိ လြတ္လပ္တဲ့စိတ္
တန္ဖိုးထားတဲ့စိတ္နဲ႔သာ ဆက္ဆံၾကမယ္ ဆုိရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ပိုရမယ္။
ဘာေလးျမင္ရျမင္ရ သစ္ပင္ေလးျမင္လည္း အဲဒီလုိစိတ္နဲ႕သာ ၾကည့္တတ္မယ္္ဆုိရင္
သစ္ပင္ေတြက ပိုလွလာမယ္။

သတိထားၾကည့္လုိက္ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ လြတ္လပ္ေအးခ်မး္ျပီးေတာ့
ပိုင္ဆုိင္ခ်င္တဲ့စိတ္ မရွိရင္ အသံုးခ်ခ်င္တဲ့စိတ္မရွိပဲနဲ႕
ၾကည့္လုိက္လုိ႔ရွိရင္ အရာအားလံုးဟာ အရင္ကထက္ကို ပိုလွတယ္လုိ႔ ထင္ရတယ္။
ဘယ္ဟာက ဘယ္လုိ အသံုး၀င္မလဲလုိ႔ စဥ္းစားေနရင္ သိပ္လွတယ္လုိ႔ မထင္ေတာ့ဘူး။
လွတာ ေလ်ာ့သြားတယ္ ဆုိပါေတာ့။

အသံုးေတာ့ ၀င္ပါတယ္။ ေဆးဖက္၀င္တာေတြ တခ်ိဳ႕ လုိခ်င္လုိ႔ ေဆးေဖာ္ျပီးေတာ့
ေသာက္ရတာေတာ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကို အျပစ္တင္တဲ့စကားေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။
သုိ႔ေသာ္ အသံုးမ၀င္ဘူးဆုိတဲ့ အရာေတြဟာလည္း လွပါတယ္။ အသံုး၀င္တဲ့
အရာေတြလည္း လွပါတယ္။

လမင္းၾကီးကို ၾကည့္လုိက္ရင္လည္း ဒီလုိပဲ။ ပိုင္လုိ႔လည္း မရဘူး။
ယူထားလုိ႔လည္းမရဘူး။ “လာပါ”။ ဆုိတဲ့အခ်ိန္မွာ သူလာမွာ မဟုတ္ဘူး။
သူလာခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမင္လုိက္ရရင္
စိတ္ခ်မ္းသာလုိက္တာ။ လြတ္လပ္တဲ့စိတ္နဲ႔ တန္ဖိုးထားတဲ့စိတ္နဲ႔
ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႕ သူ႔ကို ၾကည့္လုိက္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာလုိက္တာ ေနာ္။

ဒါေၾကာင့္ သင္လည္း လူတုိင္းကို အရာရာတုိင္းကို လြတ္လပ္ေအးခ်မး္တဲ့စိတ္နဲ႔
သာ ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ အရာအားလံုးဟာ အရင္ကထက္
ပိုပိုလွပါေနမွာေသခ်ာပါတယ္။