အဲ့ဒီေန႕က စာသင္ခန္းထဲမွာ လြတ္လပ္ေရးရေနၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ကေလးေတြ အတန္းပိုင္ ဆရာမ မလာလို႕ ပြက္ပြက္ညံေနၾကတာ။ ခုနတင္ တစ္ဖက္ခန္းက ဆရာက လာဆူသြားၿပီးၿပီ။ ဆရာဆူလည္း တစ္ခဏသာပါဘဲ။ ဆူတုန္းသာ ၿငိမ္က်သြားတာ။ ၿပီးေတာ့ ဆရာလည္းျပန္ထြက္သြားေရာ စာသင္ခန္းထဲ ျပန္ၿပီး ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲေတာ့တာပဲ။ ႏွစ္ကုန္ပိတ္ ရက္ရွည္နီးလာေတာ့ အတန္းထဲမွာ စာေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ၿပီိးသေလာက္ဆိုေတာ့ ဆရာမေတြကလဲ ကြၽန္ေတာ္တို႕ကို ေတာ္ယံုေတာ့ လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးထားၾကတယ္။ ဒီလို အတန္းပိုင္ဆရာမခြင့္ယူတဲ့ ရက္မ်ဳိးဆို ကြၽန္ေတာ္တို႕ ကေလးေတြ သေဘာေခြ႕မွေခြ႕ေပါ့။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာက္သင္ပုန္းကို ႀကိမ္နဲ႕ တစ္ရႊမ္းရႊမ္းရိုက္လိုက္သံၾကားလို႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ကိုယ့္ေနရာကို ကေသာကေမ်ာ ျပန္ေျပး၀င္ထိုင္ၾကတယ္။ ဆရာမတစ္ေယာက္ ..။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးေသးတဲ့ ဆရာမအသစ္ တစ္ေယာက္ အတန္းထဲ၀င္လာတယ္။ ဆရာမက သူ႕ကိုယ္သူ မိတ္ဆက္ေပးလို႕ ဆရာမနာမည္ ေဒၚသီတာ ဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။
အတန္းပိုင္ဆရာမ ေက်ာင္းျပန္မတက္ခင္ စပ္ၾကား စာေတြသင္မယ့္ ဆရာမလို႕ သိလိုက္ရတယ္။ ဆရာမေလးက အသက္ငယ္ငယ္၊ အရပ္က မနိမ္မျမင့္၊ မပိန္လြန္းမ၀လြန္း၊မ်က္မွန္၀ိုင္းေလးနဲ႕၊ ဆံထံုးေအာက္ဖက္ ေလးမွာ ပန္းေလးပန္ထားပံု ကခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ဆရာမအသစ္ေလးကို တစ္တန္းလံုးက ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြက စိတ္၀င္စားစြာ ၾကည့္ေနမိၾကတယ္။ ဆရာမရဲ႕ မ်က္လံုးထဲမွာ စာသင္ခန္း အသစ္က ေက်ာင္းသားအသစ္ေတြနဲ႕ ေတြ႕ရတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳအသစ္ အတြက္ စိတ္အားထက္သန္မွဳ ေတြနဲ႕အတူ တဖ်တ္ဖ်တ္ ေတာက္ပေနေလတယ္။
မိတ္ဆက္အၿပီးမွာေတာ့ ဆရာမက သင္ခန္းစာေတြကို စံနစ္တက် စသင္ေနေလေတာ့တယ္။ ဆရာမရဲ႕ ပီသၾကည္ျမေနတဲ့ စာသင္သံဟာ အတန္းတစ္ခုလံုးကို လႊမ္းျခံဳထားေလတယ္။ ဆရာမရဲ႕ စာသင္ေနသံကလြဲလို႕တျခားဘာသံဆို ဘာသံမွ် မၾကားရေလေအာင္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား အားလံုးက တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ ၀င္စားလွ်က္ရွိေနၾကတယ္။ ဆရာမက တျခားဆရာအသစ္မ်ားလို႕ တုန္႕ရြ႕ံေနျခင္းမ်ဳိးမရွိပဲ သူသင္ၾကားရမယ့္ သင္ခန္းစာကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သင္ျပေနေလတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕အတန္းက တကယ္ေတာ့ အလြန္အေမးအျမန္းထူေလေသာ ေက်ာင္းသားအမ်ားစု ရွိေနတဲ့ အတန္းပါ။ ဒါေပမယ့္ဆရာမေလး ေဒၚသီတာကေတာ့ တည္ၿငိမ္စြာနဲ႕ သူ႕ရဲ႕သင္ခန္းစာ ေတြကို တစ္ေၾကာင္းျခင္း၊ တစ္ပိုဒ္ျခင္း၊ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ရွင္းျပေနတာမို႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕မွာ ေမးခြန္း ျပန္လွန္ထုတ္ဖို႕ ေနေနသာသာ ဆရာမေလး သင္ၾကားေနတာေတြ မလြတ္သြားရ ေလေအာင္ အမွီလိုက္မွတ္ေနရပါတယ္။ ဆရာမေလးက တကယ္ကြၽမ္းက်င္ေသာ၊ ထက္ျမက္ေသာ ဆရာမေလးပါ။ ဆရာမေလးက သူရဲ႕သင္ၾကားမွဳ အၿပီးမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ အားလံုးကို အစမွအဆံုး သင္ခန္းစာကို ျပန္လည္ ရြတ္ဖတ္ေစပါတယ္။
” …………… သူတို႕ အားလံုးသည္ ေနာက္ဆံုးတြင္ အတူတကြ ထြက္ခြာသြားၾကေလသည္။ သို႕ေသာ္ သူတို႕ေျခလွမ္းအစံုမွာေတာ့ ယိုင္တိယိုင္တိုင္ ျဖင့္သာ..။ “
ေနာက္ဆံုးစာပိုဒ္အထိ တစ္တန္းလံုး သံၿပိဳင္ဖတ္ၿပီးသြားၾကေလၿပီ။
” ကဲ.. အားလံုးလည္း နားလည္ သေဘာေပါက္ေလာက္ၿပီလို႕ ဆရာမထင္တယ္။ ဒီသင္ခန္းစာရဲ႕ အဆံုးမွာပါတဲ့ ..ယိုင္တိယိုင္တိုင္.. ဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို အားလံုးၾကားရေအာင္ ေနာက္ဆံုးခံုတန္း ျပဴတင္းေပါက္ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသား.. အသံ က်ယ္က်ယ္ေလးနဲ႕ ထၿပီး ရွင္းျပေပးပါကြယ္ ”
သူ႕နာမည္က ညီညီ။ ညီညီက ကြၽန္ေတာ့ အေနာက္မွာထိုင္ေလသူ။ ညီညီက စားပြဲကို အားျပဳလို႕ ေဖ့ႏြဲ႕စြာ ထလိုက္ေလတယ္။ ညီညီက စားပြဲစြန္းကို လက္ျဖင့္ ဖိေထာက္ကာ အားျပဳရပ္လွ်က္..။ သူ႕ႏွဳတ္ကေတာ့ စကားသံတစ္လံုးမွ မထြက္။ တစ္တန္းလံုး အပ္က်သံၾကားရေလာက္သည္အထိ တိတ္ဆိတ္သြားလွ်က္။ ဆရာမေလးက သူ႕ေမးခြန္းကို ညီညီအား ထပ္ေမးျပန္တယ္။
” ခုနက ဆရာမရွင္းျပတဲ့ အထဲမွာ ဒီစကားလံုးရဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာျပထား တယ္ေနာ္..။ မင္း.... ဆရာမသင္တုန္းက ေသခ်ာ နားေထာင္ မမွတ္သားထားဘူးလား.. “
ဆရာမေလးက ညီညီကို ေစ့ေစ့ၾကည့္လို႕ အေျဖကို စိတ္၀င္တစ္စား ေစာင့္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ညီညီကေတာ့ စားပြဲစြန္းကို လက္ျဖင့္ကိုင္လွ်က္ ဦးေခါင္းကို တြင္တြင္ငုံံ႕လွ်က္က ႏွဳတ္ဆိတ္ေနလို္႕ သာ..။ ညီညီရဲ႕ ႏွဳတ္ဆိတ္ေနမွဳက ဆရာမအသစ္ေလးကို အားနာတဲ့စိတ္နဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ အသက္ရွဴမွားမတတ္ ျဖစ္သြားမိတယ္။
” ေဟး… မင္းကို ေမးေနတယ္ေလ..။ ေျဖေလ..။ ဆရာမကို ပမာမခန္႕လုပ္တာလား.. “
ဆရာမေလး အသံက ေဒါသသံစြက္လာၿပီ။ တစ္တန္းလံုး တုတ္တုတ္မွ် မလွဳပ္၀့ံေတာ့။ ဒီေလာက္လြယ္တဲ့ အေျဖကို ညီညီအစား ၀င္ေျဖေပး လိုက္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္အူေတြ အသည္းေတြထဲ ယားယံလာသလိုပင္ ခံစားလာေလရတယ္။
” ေမးခြန္းကို မေျဖပဲ မင္းဒီလိုလုပ္ေနတာ ဘာသေဘာလဲ “
ဆရာမေလးက မ်က္ႏွာနီရဲလာလွ်က္က ခပ္တင္းတင္းအသံျဖင့္ ညီညီကို ေမးလုိက္တယ္။
” ကြၽန္ေတာ္ မေျဖႏိုင္ပါဘူး ဆရာမ “
ညီညီရဲ႕အေျဖက တိုးညွင္းလြန္းလွေပမယ့္ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ စာသင္ခန္းတစ္ခုလံုး ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဆရာမက သူ႕ရဲ႕ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ပံု ရတယ္။
” ကဲ..ဒါဆုိ ဒီစကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ဘယ္သူေျဖႏိုင္သလဲ “
” ကြၽန္ေတာ္ေျဖမယ္ ဆရာမ..”
ကြၽန္ေတာ္က သြက္လက္စြာ လက္ညိွဳးေထာင္ျပလို႕ မတ္တပ္ရပ္လိုက္တယ္။
” ယိုင္တိယိုင္တိုင္ ဆိုတာ ဟန္ခ်က္မညီတာ၊ မတည္ၿငိမ္တာကို ေျပာတာပါဆရာမ ။ ဥပမာ.. အရက္မူးေနသူေတြ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ အခါမွာ ယိုင္ထိုးေနတာမ်ဳိးကို ယိုင္တိယိုင္တိုင္လို႕ သံုးႏွဳန္းလို႕ ရပါတယ္ဆရာမ “
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာတဲ့ အေျဖေၾကာင့္ ဆရာမမ်က္ႏွာမွာ ရုတ္ခ်ည္း ေက်နပ္မွဳ အရိပ္အေယာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႕ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္သြားမိတယ္။ ဆရာမက ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်ီးမြမ္းၿပီး ေနရာမွာ ျပန္ထိုင္ေစတယ္။
” သူမ်ား ဘယ္လိုေျဖသြားတယ္ဆိုတာ မင္းေတြ႕တယ္ေနာ္။ ေနာက္ဆို စာသင္ခ်ိန္မွာ အာရံု၀င္စားၿပီး နားေထာင္ပါ.. ၾကားလား “
ညီညီက ဆရာမေလးကို ဘာမွျပန္မေျပာ ။ အင္းမလွဳပ္..အဲမလွဳပ္ ေပေတလို႕ ေခါင္းကို ေအာက္ကို ငံု႕သည္ထက္ငံု႕လွ်က္္ ရပ္ကာ သာ။ ညီညီလုပ္ပံုက ဆရာမအသစ္ေလးကို ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား အသစ္ေတြၾကားမွာ အရွက္ပိုေစခဲ့ၿပီ။ ရဲရဲနီလာတဲ့ ဆရာမ ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာက ညီညီရဲ႕ ပမာမခန္႕ အျပဳအမူေၾကာင့္ တင္းမာခက္ထန္ လာေလၿပီ။
” ကလင္…. ကလင္… ကလင္ “
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ မုန္႕စားဆင္းေခါင္းေလာင္းဘဲလ္တီးေလေတာ့ ဆရာမက ေအာက္ႏွဳတ္ခမ္းကို တင္းတင္းကိုက္လွ်က္က ကြၽန္ေတာ့ ကို လက္ညိွဳးထိုး ကာ ညီညီကို…
” မင္းတို႕ႏွစ္ေယာက္ ဆရာမရဲ႕ ရံုးခန္းမွာ ခနေနလာေတြ႕ပါ “ ..လို႕ ေျပာၿပီး အတန္းထဲက ထြက္ခြာသြားေလတယ္။ ထြက္ခြာသြားတဲ့ ဆရာမေလးရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြက အလာတုန္းကနဲ႕ ျခားနားစြာ တုန္႕ေနွးေနေတာ့တယ္။
မုန္႕စားဆင္းခ်ိန္မို႕ အတန္းထဲမွာ လွဳပ္လွဳပ္ရြရြျဖစ္ေနခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ ညီညီ ဆရာမရွိရာ ရံုးခန္းဆီကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အေရွ႕က ၀င္သြားေတာ့ ဆရာမေလးက မထိုင္ေသး။ သူ႕စားပြဲနေဘး မွာ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ကို ေစာင့္ေနပံုရတယ္။ ဆရာမေလးက ညီညီကို ျမင္ေတာ့ စူးစိုက္ၾကည့္လွ်က္က သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာဟာ ရုတ္ခ်ည္းပ်က္သြားေလတယ္။ ကြၽန္ေတာ့ေနာက္မွ ေျခေထာက္တစ္ဖက္သိမ္၀င္ေနတဲ့ ညီညီတစ္ေယာက္ ယိုင္တိယိုင္ထိုးနဲ႕ တစ္ကိုယ္လံုးခါယမ္းလွ်က္က ေလွ်ာက္လာတာကိုၾကည့္ၿပီး ဆရာမေလး ၾကက္ေသေသသြားေလတယ္။ ဆရာမေလးက ခ်က္ခ်င္း ညီညီရဲ႕ နေဘးေရာက္ လာတယ္။
” ဆရာမကို ခြင့္လႊတ္ပါကြယ္ “
ဆရာမေလး စကားေတြ အမ်ားႀကီးမေျပာႏိုင္ရွာပါဘူး။ တုန္ယင္စြာနဲ႕ ထြက္လာတဲ့ ဆရာမေလးရဲ႕ ႏွဳတ္ဖ်ားက စကားလံုးေၾကာင့္ တစ္တန္းထဲ အတူတက္လာတဲ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ညီညီတစ္ေယာက္ ယိုင္တိယိုင္တိုင္ဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ဖြင့္ဆိုဖို႕ ဘာေၾကာင့္မ်ား ခက္ခဲခဲ့ရေလသလဲဆိုတာ အခုမွသာ နားလည္မိေလေတာ့တယ္။
အတန္းထဲမွာလိုပဲ ညီညီက ၿငိမ္သက္စြာ ႏွဳတ္ဆိတ္လွ်က္ ရပ္တန္႕လို႕။ ညီညီမ်က္၀န္းက မ်က္ရည္မ်ားက သူ႕ရဲ႕ သိမ္၀င္မေနတဲ့ အေကာင္းပကတိ ေျခခံုေလးေပၚသို႕ တစ္ေပါက္ခ်င္း… တစ္ေပါက္ခ်င္းက်လို႕ ။
{ တစ္ခါတစ္ရံ ေမးလာတဲ့ေမးခြန္းေတြအတြက္ ကြၽန္မတို႕မွာ အေျဖရွိေနရက္္နဲ႕ အေျဖမဲ့ေနရတယ္ ။ တစ္ခါ… ကြၽန္မတို႕ ကိုယ္တိုင္ကိုက တဖက္သားမွာကိုယ္မျမင္ႏိုင္တဲ့၊ ကိုယ္မသိႏိုင္တဲ့ အခက္အခဲေတြရွိေန၊ အားနည္းခ်က္ေတြရွိေန၊ မရွိေနဆိုတာကို ဂဃဏန မစဥ္းစားမိေတာ့ပဲ အေျဖရလိုစိတ္ေတြနဲ႕ ေမးခြန္းေတြကို ဇြတ္ထုတ္မိတတ္ၾကတယ္။ ကာယကံရွင္မွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဖိအားပါတဲ့ ဒီလိုေမးခြန္းေတြေၾကာင့္ ထိခိုက္ေၾကကြဲ၊ စိတ္ပင္ပမ္းေနၾကရရွာမလည္းေနာ္။ ဒီရက္ပိုင္း… ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ ေမးခြန္းေတြ ဆက္တုိက္ အေမးခံရလြန္းေနတာ..။ ေနာက္… အေျဖေတြကို သိခ်င္စိတ္နဲ႕ မတရားေတာင္းတာခံေနရခ်ိန္မွာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ Xing Gee ရဲ႕ Reel ကို ဖတ္မိေလေတာ့ ဒီပို႕စ္ေလးကို မေရးပဲ မေနႏိုင္ကာ ခ်ေရးမိလိုက္ရပါေတာ့တယ္ရွင္။ }
ဆႏၵနဲ႕ဘ၀ တစ္ထပ္ထဲက်ၾကပါေစ။
No comments:
Post a Comment